Nisa ve Berkay, İstanbul’un dar sokaklarında gece yarısı bir barda tanıştı. Nisa, keskin zekâsı ve alaycı gülüşüyle Berkay’ı hemen etkiledi. Berkay, kendini “am avcısı” olarak tanıttı; her kadının ruhunda bir tat bulmaya yeminliydi. Nisa, bu iddiaya kahkahalarla güldü ve meydan okudu: “Beni etkileyemezsin!” Gece boyunca söz düellosu yaptılar, içkiler çarpıştı, gözler kilitlendi. Berkay, Nisa’nın özgür ruhuna hayran kaldı; bu, avdan çok bir dans gibiydi. Şafak sökerken, Nisa fısıldadı: “Belki de avcı sensin, ama av benim.” Berkay, ilk kez avının peşinden koşmayı bıraktı.